PRLT Communicatie heeft door de loop der jaren grote gedragsbeïnvloedende campagnes bedacht en uitgevoerd. Deze opdrachten werden toegekend op basis van onze kennis van maatschappelijke percepties, de inzet van massamediale middelen en de ervaring met de organisatie van grote publieksevenementen, zoals open dagen. De meeste campagnes hebben betrekking op de bevordering van het imago van diverse branches. De laatste jaren zijn het vooral voorlichtingscampagnes gericht op de gezonde leefstijl in relatie tot de consumptie. Tenslotte is het bureau ook vertrouwd met de organisatie van campagnes, gericht op studie- en beroepswerving onder jongeren.
Zoekresultaten voor: Campagnes
Hoe geloofwaardig is de ‘real chicken’-campagne van KFC?
Kentucky Fried Chicken (KFC) maakt sinds enkele tijd reclame met een opmerkelijke radio- en televisiespot. In deze column willen we het niet hebben over de kwaliteit van de miljoenen krokante kipkluifjes die het bedrijf als snacks verkoopt. Noch over de productiewijze en herkomst van de kuikens. Die aspecten zijn vorig jaar al uitgebreid aan bod gekomen in de campagnes van Wakker dier en Peta. KFC werd toen gekozen door het Nederlands publiek tot Liegebeest van 2015, de ‘prijs’ voor het meest misleidende product, uiting of reclame als het gaat om dierenwelzijn.
Om nu het gebutste imago van KFC te verbeteren, heeft het bedrijf een onbegrijpelijke reclamestrategie gekozen. Het heeft een videoclip laten maken waarin we een testimonial en een studio-opname zien met Fab Morvan. Voor wie niet weet wie dit is: hij maakte deel uit van een populair Duits-Frans zangduo dat platen maakte onder de naam Milli Vanilli. Ze waren razend populair, die twee, eind jaren tachtig van de vorige eeuw.
Maar… wat bleek… ze zongen niet op hun eigen platen en playbackten bij optredens. Fab Morvan en Rob Pilatus werden ontmaskerd en ze moesten hun Grammy Award inleveren. Het werd één van de grootste schandalen in de muziekgeschiedenis.
Wat doet nu KFC, in de veronderstelling hiermee zijn reputatie te versterken als betrouwbaar leverancier van het ware product? Het zet een voormalig fraudeur in die in het spotje getuigt van zijn spijt het publiek te hebben misleid. Even daarna zien we hem achter een microfoon staan. Hij zingt een volkomen onbegrijpelijke melodielijn en wordt bejubeld door een schare toehoorders. Fab blijkt wél te kunnen zingen, althans, zijn verwoede poging daartoe is aandoenlijk.
De vraag is nu: staat de muzikale spijtoptant symbool voor het bedrijf? Zegt KFC hiermee: we hebben eerst de ‘kluif’ beduveld, we bekennen, maar nu hebben we real chicken? En wat is real? Of refereert het aan de geschiedenis dat het niet uitmaakt wie de muziek maakt, als die maar lekker klinkt? Wie lust er nog kip als deze voor real wordt aangeprezen door een nepster?
De keuze van KFC voor dit campagneconcept is ons een raadsel. Want je merk verbinden aan iemand die gelogen heeft, kan nooit positief zijn voor je reputatie. Rob Pilatus is jong overleden en Fab Morvan woont nu in Nederland.
Glastuinbouw dreigt uit beeld te raken
PRLT Communicatie heeft het initiatief genomen om samen met twee collega-bureaus een communicatieplatform op te richten om de sector-pr voor de glastuinbouw te behouden. Door minder budget en het verdwijnen en versnipperen van activiteiten en informatiebronnen raakt ‘het verhaal’ van deze sector uit beeld. Terwijl de glastuinbouw veel te vertellen heeft over zijn economische en maatschappelijke waarde. De bekendheid en de reputatie staan op het spel.
De communicatieadviseurs, alle drie al jarenlang betrokken bij de glastuinbouw, nemen daarom het initiatief om de sector-pr te behouden. Eerste actie is een enquête. Met de enquête willen ze in beeld brengen welke waarde ondernemers, organisaties en andere belanghebbenden hechten aan sector-pr. Ook moet de enquête uitwijzen welke activiteiten her en der in het land plaatsvinden of (kunnen) worden opgezet en of partners zijn te mobiliseren voor de krachtenbundeling.
Verlies bekendheid en reputatie
Branche- of belangenorganisaties lijken geen mogelijkheden te zien om de collectieve pr van de glastuinbouw veilig te stellen. De sector zal zijn bekendheid en positieve reputatie verliezen. Het belang en de maatschappelijke waarde van de branche zal – nationaal en internationaal – onvoldoende in beeld blijven bij opinievormers en beleidsbepalers. Het imago van de kasteelt, de ondernemingszin, de wereldberoemde innovaties en de handelsdynamiek zullen verbleken als men niet meer weet waar de Nederlandse glastuinbouw voor staat. Volgens de drie adviseurs is dit wat dreigt te gebeuren.
Uit de enquête zal het draagvlak blijken onder ondernemers, bedrijven en organisaties in de glastuinbouw voor een ‘reddingsactie’. Het nut en de kracht van gezamenlijke pr lijkt breed erkend te worden. De centrale vraag is dan ook: ziet de glastuinbouw voldoende noodzaak om financieel bij te dragen aan collectief aan de weg timmeren? Inmiddels is ook een lobby gestart onder diverse belanghebbenden in de glastuinbouw. Iedereen lijkt te vinden dat de Nederlandse glastuinbouw positief in beeld moet blijven en dat de in jaren opgebouwde waardering moet worden gekoesterd. Maar daarvoor zijn een gezamenlijke strategie en boodschap, campagnes en stelselmatige informatievoorziening nodig, en dus ook budget. Het initiatief is tevens bedoeld om bestaande activiteiten te inventariseren, plannen voor nieuwe in beeld te brengen en samen met partners krachten te bundelen. Op basis van beschikbare informatie en afstemming van activiteiten zijn ook bestaande activiteiten als Kom in de Kas en Klas in de kas te versterken.
Afbouw productschap
Het initiatief is een direct voortvloeisel uit de afbouw van het Productschap Tuinbouw (PT). De afgelopen jaren droogden al financiële bijdragen via het PT op voor sector-pr. Met het beëindigen van de activiteiten van het productschap verdwijnt nu ook een collectieve informatiebron. Andere bronnen worden herverdeeld, met versnippering tot gevolg. Een collectief pr-platform mist de sector al jaren. De drie initiatiefnemers willen met de oprichting van zo’n platform een aantal voorlichtings- en pr-activiteiten opzetten of voortzetten. Die moeten ervoor zorgen dat ‘het Glastuinbouwverhaal’ goed wordt geformuleerd, uitgedragen en doorverteld.
De huidige tijd met kritische burgers en vluchtige en razendsnelle informatiestromen via de (social) media, vereist continue aandacht en inzet om je als sector te profileren. Het verhaal achter (de productie van) bloemen, planten en glasgroenten, de glastuinbouwsector en de daarin werkzame ondernemers en werknemers is van belang om draagvlak en waardering te krijgen en te houden in de samenleving. Een gezamenlijk, eenduidig verhaal is sterker dan wanneer losse fragmenten terechtkomen bij de diverse doelgroepen. Te denken valt aan geïnteresseerde burgers, opinievormers, maatschappelijke organisaties, onderwijs, pers en politiek.
Daarom zou een aantal sector-pr-activiteiten voortgezet moeten worden, zoals de database over de Nederlandse glastuinbouw (een betrouwbare informatiebron), specifieke product(ie)- en thema/issuedossiers, arbeidsmarktcommunicatie, les- en informatiemateriaal voor het onderwijs en actualiteiten (nieuwsdatabase) over de tuinbouw. Verder valt te denken aan nieuwsbrieven, lesmateriaal, pers- en nieuwsberichten en een opiniërend (digitaal) tijdschrift voor opinieverspreiders (o.a. journalisten). Een ander doel van het beoogde collectieve platform is dat specifieke (merk)campagnes erop kunnen voortbouwen. Bovendien kan de netwerkorganisatie specifieke versmerken faciliteren. Evenzeer biedt het generieke platform informatie waar individuele ondernemingen uit kunnen putten voor hun eigen (marketing)communicatie.
Het platform glastuinbouw-pr zou tevens het collectieve platform kunnen zijn van de partijen die straks promotieactiviteiten en reclamecampagnes gaan voortzetten. Het platform voorziet in een gemeenschappelijke, min of meer onafhankelijke (betrouwbare) basis. Het bevordert de algemene kennis van en waardering voor de glastuinbouw als geheel. Volgens de initiatiefnemers is daaraan grote behoefte. Een online enquête zal de komende tijd uitsluitsel bieden welke activiteiten er (in ontwikkeling) zijn en welke kunnen rekenen op draagvlak én financiering.
www.glastuinbouwpr.nl is een initiatief van Pieter Harcksen, Geert Pinxterhuis en Mario van Vliet.
Wie
PRLT Communicatie is in 2011 voortgezet onder leiding van Pieter Harcksen, die sinds 1987 al deel uitmaakte van de staf van de toenmalige Stichting Public Relations Land- en Tuinbouw. Toen deze organisatie veranderde in een onafhankelijk commercieel PR-bureau, werd hij – als seniorcommunicatieadviseur – mede-eigenaar van PRLT Communicatie.
Pieter Harcksen (Rotterdam, 1955) begon zijn carrière in de dagbladjournalistiek. Daarna koos hij voor de persvoorlichting en verzorgde hij in binnen- en buitenland reclame en PR namens de Nederlandse groente- en fruitveilingen. Voor de AVRO radio maakte hij al in de jaren tachtig een wekelijks programma over eten en drinken, samen met acteur en radio- en televisiekok Henk Molenberg (†). Ook was hij geregeld te gast in een van de eerste consumentenprogramma’s op televisie, AVRO’s Servicesalon.
Bij PRLT Communicatie schreef Pieter Harcksen voor het toonaangevende PR-tijdschrift 19NU. Hij ontwikkelde en leidde diverse publiekscampagnes, zoals Kom in de Kas, de campagne voor scharrelvarkensvlees en de Europese appelcampagne. Ook was hij verantwoordelijk voor talloze videoclips en films die hij produceerde en regisseerde. Voor het onderwijs maakte hij landelijke lesprojecten – zoals voor Het Nationaal Schoolontbijt – en werkte hij samen met verschillende educatieve televisieprogramma’s, zoals Het Klokhuis.
Momenteel houdt Pieter Harcksen zich bezig met het ontwikkelen en uitvoeren van communicatieplannen en –projecten, campagnes en promotie- en voorlichtingsprogramma’s over voeding, gezondheid, welzijn en zorg. Hij werkt daarvoor geregeld samen met diverse partnerbureaus en zelfstandige professionals.
Worst
Een paar maanden terug – nog vóór de samenstelling van de nieuwe regering – was er de roep om een het aanstellen van een minister van voedsel. Het was een idee van de Stichting Natuur en Milieu om zo iemand in het nieuwe kabinet te benoemen. Geen gek idee. Maar wat volgde, was eigenlijk het tegenovergestelde. Het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) schrapte de term landbouw. Wonderlijk, want als we een gezonde samenleving willen, is duurzame land- en tuinbouw (waarmee Nederland tot dusverre wereldwijd voorop liep) geen overbodige luxe.
De laatste jaren was voedingsvoorlichting al het stiefkindje van twee ministeries. Het Voedingscentrum wordt gefinancierd door het ministerie van volksgezondheid, welzijn en sport (VWS) én van EL&I. Maar in verband met de bezuinigingen werd de subsidiekraan steeds verder dichtgedraaid en moesten waardevolle voorlichtingsprojecten worden afgebouwd. Dat is opmerkelijk, want als we de zorgkosten willen beheersen, is een volk dat verstandig eet en gezond beweegt zo’n investering waard.
Maar er is scepsis over het effect van allerlei campagnes die mensen op hun verkeerde gedrag wijzen. “Dat bepaal ik zelf wel,” is het motto. Bovendien, als de overheid de opsteker is van het corrigerende vingertje, dan wekt dat kennelijk extra weerzin. Het vertrouwen in onze volksvertegenwoordiging en ambtenarij lijkt te ver weggezakt. Dat geldt trouwens ook voor ons vertrouwen in de wetenschap, wier reputatie gebutst is door frauderende onderzoekers en blunderende artsen. De ene dag lees je dat antioxidanten goed voor je zijn en je tegen enge ziektes beschermen en de volgende beweert een geleerde weer dat ze de therapieën dwarsbomen bij de bestrijding van de kwaal. Het Algemeen Dagblad beeldt een struise stronk broccoli af bij het artikel en de suggestie is gewekt. Gezonde groente is misschien juist slecht voor je gezondheid… Een briefschrijver reageert de volgende dag: “Het zal me allemaal worst zijn. Ik blijf gewoon broccoli eten.” Terecht. De krant valt ook al niet te vertrouwen.
Zouden we vertrouwen hebben in een minister van voedsel? Of een voedselautoriteit? Onlangs werd een functionaris van het RIKILT (een van oudsher bekend onderzoeksinstituut op het gebied van voeding in Wageningen) benoemd tot buitengewoon hoogleraar Voedselauthenticiteit en –integriteit. Saskia van Ruth gaat zich aan de Wageningse universiteit bezighouden met onderzoek naar de unieke kenmerken van voedingsmiddelen. Daarbij gaat zij zich in het bijzonder richten op producten die maatschappelijk verantwoord geproduceerd zijn. Zo zouden we straks kunnen beschikken over een wetenschappelijk onderbouwde beschrijving van producten, over hun productiewijze en over de herkomst. Het zou het vertrouwen in onze voeding kunnen versterken. Want de interesse van de consument in de ‘echtheid’ van voedsel, de productiewijze en herkomst groeit wel, evenals het besef van de relatie tussen voeding en gezondheid. Tegelijkertijd groeit de argwaan jegens voedsel dat is samengesteld uit een reeks van grondstoffen en onnatuurlijke toevoegingen. Een voorspelde trend is dat koks zich meer gaan richten op pure producten, zelfs op de re-creatie van oervoedsel. Het is weer een stap verder dan het koken met verantwoord geteelde streek- en seizoensproducten. Bij het Voedingscentrum gaan ze weer iemand aantrekken die ingewikkelde voedselwetenschap gaat vertalen in hapklare brokken voor het publiek. Het zijn allemaal signalen die wijzen op het ‘serieus nemen’ van voeding en de manier waarop we voedsel produceren en ons daarbij betrokken voelen. Voedselidentiteit, -integriteit en –authenticiteit zouden wel eens belangrijke begrippen kunnen worden. Al zal het sommige mensen allemaal worst zijn.