Search Results for: Video

Video

Video is een goed middel om de boodschap bondig, snel en indringend over te brengen. Veel mensen hebben geen zin of tijd om dossiers te doorgronden of ellenlange stukken te lezen. Een videofilm, -filmpje of clip is dan een zeer geschikt middel. Vooral met moeilijke (medische) onderwerpen of met emotionele thema’s heeft PRLT Communicatie ervaring. Het bureau heeft een eigen producent/regisseur in huis, die talloze bedrijfs-, promotie- en voorlichtingsfilms maakte en een breed scala aan videoclips. Voor voorlichtings- en onderwijsdoeleinden produceert het bureau ook animaties. Documentaire films, ter ondersteuning van handelscontacten, beurzen en tentoonstellingen, zijn op dvd uitgebracht -in verschillende talen. Compilaties worden toepasbaar gemaakt voor internetsites. PRLT Communicatie produceert ook commercials voor radio en televisie.

Enkele voorbeelden van videoproducties

Oud nieuws als nieuw nieuws

Soms is datgene dat zo oud is als de mensheid en dat we (daardoor) diep van binnen altijd al vermoedden ineens weer nieuws. Want niemand verbaast zich erover dat het eten van verse groenten en fruit, met al hun vitaminen, mineralen en vezels, goed is voor onze gezondheid. Geen nieuws dus. Maar wat wel nieuw is, is dat we ons met gezond eten kunnen genezen. Huisarts Tamara de Weijer zegt in het Algemeen Dagblad dat “het gros van de mensen beter naar de groenteboer kan gaan dan naar de apotheek.” Dat er een relatie is tussen voeding en gezondheid wisten we al – vooral in negatief opzicht – maar het omgekeerde – dat we ons gezond kunnen eten – is dus nu kennelijk ook bewezen.

In het kort komt de redenering hier op neer: gezonde voeding is goed voor onze darmen. Wat goed is voor onze darmen, is ook goed voor de rest van ons lichaam én voor ons brein. We verpesten onze darmflora echter met medicijnen die we massaal gebruiken. Het roer moet om en dus zegt deze huisarts dat er in de opleiding van aanstaande dokters meer aandacht moet komen voor voedings- en leefstijladvies. Zo worden we gezonder, kunnen de zorgkosten omlaag en leven we nog lang en gelukkig. Want ook op onze psyche heeft gezond eten een positief effect. De darmbacteriën blijken een zo oppermachtig volkje dat hun invloed verder reikt dan het obscure gangenstelsel in het onderbuikse. Als het daar beneden goed zit, zouden we minder kans hebben op autisme, obesitas, depressie en angststoornissen.

Voeding als medicijn. Zouden we daarvan overtuigd raken? Daags na de positieve publicatie werden er al ingezonden brieven geplaatst van gelovigen. Maar ook van sceptici. Want luisteren we wel naar de leefstijladviezen van de dokter? Hoeveel mensen hechten niet aan de beloftevolle producten van de farmaceuten die al jaren de bloeddruk, het gewicht, het denken en het dagelijkse doen reguleren? We zijn dat zo gewend. En wie heeft er zin om op een rantsoen van wortels en water te teren, terwijl na de versafdeling van de supermarkt de diepvries lonkt met krokante hapjes voor de vetput? Daarna gewoon weer een pil erin tegen diabetes, vetzucht en gierende hartkleppen.

Een andere briefschrijver vindt dat niet de huisartsen maar de scholen gezonde voeding moeten promoten. Met deze educatieve programma’s heeft ons bureau al jarenlange ervaring, variërend van lesmateriaal over verse groente en fruit tot de promotie van een gezond ontbijt op de basisscholen, het Nationaal Schoolontbijt. Maar wat hebben we ermee bereikt? Steeds weer duiken de berichten op dat vanuit de overheid lessen over gezonde voeding verplicht moeten worden gesteld. Weg met de automaten met frisdrank en energiedrank. Leve de gezonde schoolkantine, waarover we al videoclips maakten in opdracht van het Voedingscentrum. Want zo leer je al op jonge leeftijd dat je een beter mens wordt door gezond te eten. Zo simpel kán het zijn. Maar ís het ook zo simpel?

Op deze plek hebben we jaren geleden al gepleit voor het aanstellen van een minister voor voeding. Dat zou ons land, wereldberoemd om zijn land- en tuinbouw, goed doen. Maar de politiek wil af van opgelegde overheidsvoorlichting over wat goed is voor het volk. Dat moet het bedrijfsleven maar zelf doen. Maar is dat te vertrouwen? Zie de steeds terugkerende nieuwsberichten over misleiding op etiketten van voedingsmiddelen.

De voedingsbewuste artsen hebben nu een vereniging opgericht. Zij beijveren zich voor het opnemen van voedingsonderwijs in de opleiding van nieuwe huisartsen. “De helft van mijn cliënten in de spreekkamer heeft meer baat bij leefstijladvies dan bij medicatie. We bouwen aan een community van artsen, tuinders, supermarkten en zorgverzekeraars. Als iedereen de verantwoording neemt, hoeven we niet met de vinger naar elkaar te wijzen,” aldus huisarts Weijers tegen het AD.

Zo is oud nieuws ineens weer nieuw nieuws. Nu eens zien of het nieuwe nieuws ook iets nieuws uithaalt…

Welzijn & zorg

Via de relatie tussen voeding en gezondheid heeft PRLT Communicatie zich de laatste jaren verder ontwikkeld op de thema’s gezondheid, welzijn en zorg. Het bureau adviseert en verzorgt marketingcommunicatie voor organisaties en instellingen die actief zijn op deze gebieden. Denk aan zorgcentra, ziekenhuizen, verpleeghuizen, zorghotels, hospices en uitvaartorganisaties. Ook voor (toe)leveranciers op het gebied van medische innovatie is PRLT Communicatie actief, zowel in adviserende als uitvoerende zin. Complexe (medische) onderwerpen worden vertaald in begrijpelijke teksten of aansprekende video’s.

Hoe geloofwaardig is de ‘real chicken’-campagne van KFC?

Kentucky Fried Chicken (KFC) maakt sinds enkele tijd reclame met een opmerkelijke radio- en televisiespot. In deze column willen we het niet hebben over de kwaliteit van de miljoenen krokante kipkluifjes die het bedrijf als snacks verkoopt. Noch over de productiewijze en herkomst van de kuikens. Die aspecten zijn vorig jaar al uitgebreid aan bod gekomen in de campagnes van Wakker dier en Peta. KFC werd toen gekozen door het Nederlands publiek tot Liegebeest van 2015, de ‘prijs’ voor het meest misleidende product, uiting of reclame als het gaat om dierenwelzijn.

Om nu het gebutste imago van KFC te verbeteren, heeft het bedrijf een onbegrijpelijke reclamestrategie gekozen. Het heeft een videoclip laten maken waarin we een testimonial en een studio-opname zien met Fab Morvan. Voor wie niet weet wie dit is: hij maakte deel uit van een populair Duits-Frans zangduo dat platen maakte onder de naam Milli Vanilli. Ze waren razend populair, die twee, eind jaren tachtig van de vorige eeuw.

Maar… wat bleek… ze zongen niet op hun eigen platen en playbackten bij optredens. Fab Morvan en Rob Pilatus werden ontmaskerd en ze moesten hun Grammy Award inleveren. Het werd één van de grootste schandalen in de muziekgeschiedenis.

Wat doet nu KFC, in de veronderstelling hiermee zijn reputatie te versterken als betrouwbaar leverancier van het ware product? Het zet een voormalig fraudeur in die in het spotje getuigt van zijn spijt het publiek te hebben misleid. Even daarna zien we hem achter een microfoon staan. Hij zingt een volkomen onbegrijpelijke melodielijn en wordt bejubeld door een schare toehoorders. Fab blijkt wél te kunnen zingen, althans, zijn verwoede poging daartoe is aandoenlijk.

De vraag is nu: staat de muzikale spijtoptant symbool voor het bedrijf? Zegt KFC hiermee: we hebben eerst de ‘kluif’ beduveld, we bekennen, maar nu hebben we real chicken? En wat is real? Of refereert het aan de geschiedenis dat het niet uitmaakt wie de muziek maakt, als die maar lekker klinkt? Wie lust er nog kip als deze voor real wordt aangeprezen door een nepster?

De keuze van KFC voor dit campagneconcept is ons een raadsel. Want je merk verbinden aan iemand die gelogen heeft, kan nooit positief zijn voor je reputatie. Rob Pilatus is jong overleden en Fab Morvan woont nu in Nederland.

Gedragsveranderend televisieprogramma

Er zijn televisieprogramma’s die tot doel hebben de boodschap van een bepaalde afzender – dat hoeft niet altijd een commerciële partij te zijn – voor het voetlicht te brengen of te promoten. Het kan zijn om goed gedrag te leren, noodzakelijke veranderingen te begrijpen of een maatschappelijk doel te omarmen. De grote energieshow, de nationale eettest, de eenzame ouderenkwis… Als die programma’s goed gemaakt zijn en je steekt er wat van op of het verandert je gedrag in positieve zin, dan is er eigenlijk weinig op tegen. Behalve wanneer je vindt dat gemeenschapsgeld niet moet worden gebruikt om boodschappen van algemeen of maatschappelijk nut via de media te verspreiden.

Het kan ook voorkomen dat de programma’s zichzelf tegenwerken. De boodschap is dan overduidelijk en je voelt je als kijker gepiepeld, voor asociaal of imbeciel te worden aangezien. Het programma is belerend met als gevolg dat je je kont tegen de krib gooit. De boodschap werkt dan averechts en kan zelfs ongewenst gedrag gaan oproepen. Gemist communicatiedoel.

Jaren geleden kwamen de eerste programma’s op televisie die ons bewust moesten maken van ons weggedrag. Door situaties te filmen vanuit een onopvallende auto moest de kijker zich bewust worden van zijn eigen verkeershufterigheid. De onderzoeken die worden gehouden naar de grootste ergernissen op de weg leiden tot een geregeld wisselende top-10. We winden ons vooral op over weggedrag van anderen, uiteraard. Dat van onszelf, daarvan zijn we ons meestal niet bewust. Vandaar dus die programma’s die daarin verandering moeten brengen.

Het begon met het informatieve, journalistiek goed gemaakte Blik op de weg, waarbij de politie inhoudelijk was betrokken. Maar al snel daarna ontdekten de commerciële omroepen de populariteit van de gefilmde achtervolgingen van wegpiraten door dappere dienders, gewapend met camera’s. Eén van deze programma’s heeft nu de omgekeerde communicatiewaarde bereikt en dat is Wegmisbruikers. Met geregisseerde voorzetjes van interviewer André van der Toorn en voormalig verkeersofficier Koos Spee moeten wij kijkers leren dat wat wij allemaal uitspoken echt niet door de beugel kan. De verkeersdeelnemers die worden aangehouden, mogen op de biechtbank van de onopvallende video-auto plaatsnemen om te worden geconfronteerd met hun roekeloze rijgedrag. Daarna krijgen ze meestal te horen dat de officier van justitie beslist wat er met hun auto, rijbewijs en portemonnee gebeurt. De opsprongsambtenaar tikt ze verbaal ook nog even op de vingers met een lesje verkeerskunde.

Het lijkt erop dat het programma nu een averechts effect krijgt. De schimmige, trillende zwart wit beelden (onbegrijpelijk want er zijn voor iedereen fantastische HD-camera’s voor een habbekrats) van spectaculaire achtervolgingen lijken opgedroogd. Steeds infantielere overtredinkjes worden uitgelicht en beboet. Wie de discussies van de dienders in de auto hoort, gaat zich afvragen of de politie niets beters te doen heeft. De pedante buitenbeeldtekst tussen de items door versterken dat gevoel nog eens.

Als dan een maaltijdkoerier met zijn bromscooter een doorgetrokken streep overschrijdt en van een politievrouw een reprimande en € 95 boete krijgt, is de treurigheid tot een dieptepunt gedaald. “Zo en de pizza’s zullen inmiddels wel koud zijn, waardoor de man ook zijn fooi misloopt,” sneert Van der Toorn, op wiens SBS6-profielpagina staat dat achterbaksheid zijn grootste ergernis is.

Search Results for: Video

Oplossingsgericht