Search Results for: Video

Video

Video is een goed middel om de boodschap bondig, snel en indringend over te brengen. Veel mensen hebben geen zin of tijd om dossiers te doorgronden of ellenlange stukken te lezen. Een videofilm, -filmpje of clip is dan een zeer geschikt middel. Vooral met moeilijke (medische) onderwerpen of met emotionele thema’s heeft PRLT Communicatie ervaring. Het bureau heeft een eigen producent/regisseur in huis, die talloze bedrijfs-, promotie- en voorlichtingsfilms maakte en een breed scala aan videoclips. Voor voorlichtings- en onderwijsdoeleinden produceert het bureau ook animaties. Documentaire films, ter ondersteuning van handelscontacten, beurzen en tentoonstellingen, zijn op dvd uitgebracht -in verschillende talen. Compilaties worden toepasbaar gemaakt voor internetsites. PRLT Communicatie produceert ook commercials voor radio en televisie.

Enkele voorbeeldclips

Welzijn & zorg

Via de relatie tussen voeding en gezondheid heeft PRLT Communicatie zich de laatste jaren verder ontwikkeld op de thema’s gezondheid, welzijn en zorg. Het bureau adviseert en verzorgt marketingcommunicatie voor organisaties en instellingen die actief zijn op deze gebieden. Denk aan zorgcentra, ziekenhuizen, verpleeghuizen, zorghotels, hospices en uitvaartorganisaties. Ook voor (toe)leveranciers op het gebied van medische innovatie is PRLT Communicatie actief, zowel in adviserende als uitvoerende zin. Complexe (medische) onderwerpen worden vertaald in begrijpelijke teksten of aansprekende video’s.

Hoe geloofwaardig is de ‘real chicken’-campagne van KFC?

Kentucky Fried Chicken (KFC) maakt sinds enkele tijd reclame met een opmerkelijke radio- en televisiespot. In deze column willen we het niet hebben over de kwaliteit van de miljoenen krokante kipkluifjes die het bedrijf als snacks verkoopt. Noch over de productiewijze en herkomst van de kuikens. Die aspecten zijn vorig jaar al uitgebreid aan bod gekomen in de campagnes van Wakker dier en Peta. KFC werd toen gekozen door het Nederlands publiek tot Liegebeest van 2015, de ‘prijs’ voor het meest misleidende product, uiting of reclame als het gaat om dierenwelzijn.

Om nu het gebutste imago van KFC te verbeteren, heeft het bedrijf een onbegrijpelijke reclamestrategie gekozen. Het heeft een videoclip laten maken waarin we een testimonial en een studio-opname zien met Fab Morvan. Voor wie niet weet wie dit is: hij maakte deel uit van een populair Duits-Frans zangduo dat platen maakte onder de naam Milli Vanilli. Ze waren razend populair, die twee, eind jaren tachtig van de vorige eeuw.

Maar… wat bleek… ze zongen niet op hun eigen platen en playbackten bij optredens. Fab Morvan en Rob Pilatus werden ontmaskerd en ze moesten hun Grammy Award inleveren. Het werd één van de grootste schandalen in de muziekgeschiedenis.

Wat doet nu KFC, in de veronderstelling hiermee zijn reputatie te versterken als betrouwbaar leverancier van het ware product? Het zet een voormalig fraudeur in die in het spotje getuigt van zijn spijt het publiek te hebben misleid. Even daarna zien we hem achter een microfoon staan. Hij zingt een volkomen onbegrijpelijke melodielijn en wordt bejubeld door een schare toehoorders. Fab blijkt wél te kunnen zingen, althans, zijn verwoede poging daartoe is aandoenlijk.

De vraag is nu: staat de muzikale spijtoptant symbool voor het bedrijf? Zegt KFC hiermee: we hebben eerst de ‘kluif’ beduveld, we bekennen, maar nu hebben we real chicken? En wat is real? Of refereert het aan de geschiedenis dat het niet uitmaakt wie de muziek maakt, als die maar lekker klinkt? Wie lust er nog kip als deze voor real wordt aangeprezen door een nepster?

De keuze van KFC voor dit campagneconcept is ons een raadsel. Want je merk verbinden aan iemand die gelogen heeft, kan nooit positief zijn voor je reputatie. Rob Pilatus is jong overleden en Fab Morvan woont nu in Nederland.

Gedragsveranderend televisieprogramma

Er zijn televisieprogramma’s die tot doel hebben de boodschap van een bepaalde afzender – dat hoeft niet altijd een commerciële partij te zijn – voor het voetlicht te brengen of te promoten. Het kan zijn om goed gedrag te leren, noodzakelijke veranderingen te begrijpen of een maatschappelijk doel te omarmen. De grote energieshow, de nationale eettest, de eenzame ouderenkwis… Als die programma’s goed gemaakt zijn en je steekt er wat van op of het verandert je gedrag in positieve zin, dan is er eigenlijk weinig op tegen. Behalve wanneer je vindt dat gemeenschapsgeld niet moet worden gebruikt om boodschappen van algemeen of maatschappelijk nut via de media te verspreiden.

Het kan ook voorkomen dat de programma’s zichzelf tegenwerken. De boodschap is dan overduidelijk en je voelt je als kijker gepiepeld, voor asociaal of imbeciel te worden aangezien. Het programma is belerend met als gevolg dat je je kont tegen de krib gooit. De boodschap werkt dan averechts en kan zelfs ongewenst gedrag gaan oproepen. Gemist communicatiedoel.

Jaren geleden kwamen de eerste programma’s op televisie die ons bewust moesten maken van ons weggedrag. Door situaties te filmen vanuit een onopvallende auto moest de kijker zich bewust worden van zijn eigen verkeershufterigheid. De onderzoeken die worden gehouden naar de grootste ergernissen op de weg leiden tot een geregeld wisselende top-10. We winden ons vooral op over weggedrag van anderen, uiteraard. Dat van onszelf, daarvan zijn we ons meestal niet bewust. Vandaar dus die programma’s die daarin verandering moeten brengen.

Het begon met het informatieve, journalistiek goed gemaakte Blik op de weg, waarbij de politie inhoudelijk was betrokken. Maar al snel daarna ontdekten de commerciële omroepen de populariteit van de gefilmde achtervolgingen van wegpiraten door dappere dienders, gewapend met camera’s. Eén van deze programma’s heeft nu de omgekeerde communicatiewaarde bereikt en dat is Wegmisbruikers. Met geregisseerde voorzetjes van interviewer André van der Toorn en voormalig verkeersofficier Koos Spee moeten wij kijkers leren dat wat wij allemaal uitspoken echt niet door de beugel kan. De verkeersdeelnemers die worden aangehouden, mogen op de biechtbank van de onopvallende video-auto plaatsnemen om te worden geconfronteerd met hun roekeloze rijgedrag. Daarna krijgen ze meestal te horen dat de officier van justitie beslist wat er met hun auto, rijbewijs en portemonnee gebeurt. De opsprongsambtenaar tikt ze verbaal ook nog even op de vingers met een lesje verkeerskunde.

Het lijkt erop dat het programma nu een averechts effect krijgt. De schimmige, trillende zwart wit beelden (onbegrijpelijk want er zijn voor iedereen fantastische HD-camera’s voor een habbekrats) van spectaculaire achtervolgingen lijken opgedroogd. Steeds infantielere overtredinkjes worden uitgelicht en beboet. Wie de discussies van de dienders in de auto hoort, gaat zich afvragen of de politie niets beters te doen heeft. De pedante buitenbeeldtekst tussen de items door versterken dat gevoel nog eens.

Als dan een maaltijdkoerier met zijn bromscooter een doorgetrokken streep overschrijdt en van een politievrouw een reprimande en € 95 boete krijgt, is de treurigheid tot een dieptepunt gedaald. “Zo en de pizza’s zullen inmiddels wel koud zijn, waardoor de man ook zijn fooi misloopt,” sneert Van der Toorn, op wiens SBS6-profielpagina staat dat achterbaksheid zijn grootste ergernis is.

Wie

PRLT Communicatie is in 2011 voortgezet onder leiding van Pieter Harcksen, die sinds 1987 al deel uitmaakte van de staf van de toenmalige Stichting Public Relations Land- en Tuinbouw. Toen deze organisatie veranderde in een onafhankelijk commercieel PR-bureau, werd hij – als seniorcommunicatieadviseur – mede-eigenaar van PRLT Communicatie.
Pieter Harcksen (Rotterdam, 1955) begon zijn carrière in de dagbladjournalistiek. Daarna koos hij voor de persvoorlichting en verzorgde hij in binnen- en buitenland reclame en PR namens de Nederlandse groente- en fruitveilingen. Voor de AVRO radio maakte hij al in de jaren tachtig een wekelijks programma over eten en drinken, samen met acteur en radio- en televisiekok Henk Molenberg (†). Ook was hij geregeld te gast in een van de eerste consumentenprogramma’s op televisie, AVRO’s Servicesalon.
Bij PRLT Communicatie schreef Pieter Harcksen voor het toonaangevende PR-tijdschrift 19NU. Hij ontwikkelde en leidde diverse publiekscampagnes, zoals Kom in de Kas, de campagne voor scharrelvarkensvlees en de Europese appelcampagne. Ook was hij verantwoordelijk voor talloze videoclips en films die hij produceerde en regisseerde. Voor het onderwijs maakte hij landelijke lesprojecten – zoals voor Het Nationaal Schoolontbijt – en werkte hij samen met verschillende educatieve televisieprogramma’s, zoals Het Klokhuis.
Momenteel houdt Pieter Harcksen zich bezig met het ontwikkelen en uitvoeren van communicatieplannen en –projecten, campagnes en promotie- en voorlichtingsprogramma’s over voeding, gezondheid, welzijn en zorg. Hij werkt daarvoor geregeld samen met diverse partnerbureaus en zelfstandige professionals.

Search Results for: Video

Pragmatisch