Goed voorbeeld doet goed volgen. Voor een slecht voorbeeld geldt dat overigens ook… dat dit krek wordt nagevolgd. Vandaar dat de actie ‘Na-aapje’ van het Voedingscentrum geen gek uitgangspunt is. De campagne wijst ouders op het kopieergedrag van hun kinderen, ook als die nog heel jong zijn. Een zak chips eten voor de buis communiceert de standaard. Kind denkt: zo hoort het. Organisaties als het Voedingscentrum proberen dus de bewustwording van ouders te prikkelen dat hun slechte gedrag door hun kroost wordt nageaapt. Waarom zou je niet het goede voorbeeld geven? Misschien omdat je zelf niet weet wat dat is…
Kinderen apen overigens niet alleen hun ouders na; ze imiteren ook het gedrag van andere kinderen. Waarom struikel je hier over lege zakken, snoepwikkels, blikjes en patatbakjes? Omdat ‘iedereen’ het op de grond gooit. In een Duits zwembad zagen we pubers een voor een met hun rommel naar de afvalbak lopen. Elke jongere deed het; het was blijkbaar de norm die iedereen gedachteloos volgde.
Hier hebben we programma’s, campagnes, sites en games nodig om verkeerd aangeleerd gedrag om te buigen. PRLT Communicatie doet daaraan van harte mee. Het dankt zijn bestaansrecht – deels – aan de scheefgegroeide situatie met ziekmakende uitwassen. Met overgave ontwikkelt het programma’s die een gezond leven promoten, overgewicht helpen voorkómen of gecultiveerde horkerigheid ombuigen in aandacht en respect voor de ander. Niet recht praten wat krom is, maar bevorderen wat beter kan. Oftwel – het oude PR-motto – Be good and tell it!
In andere landen zit het besef om fatsoenlijk of gezond te leven beter verankerd in de cultuur. Kinderen krijgen het spreekwoordelijk met de ‘paplepel’ ingegoten. Als het om eten en drinken gaat, wordt Frankrijk vaak als voorbeeld genoemd. Zelfs van dagelijks eten en drinken wordt een gezellig ritueel gemaakt, van generatie op generatie. Dan is het niet vreemd dat wij ons, bij gebrek aan een duidelijk culinair-cultureel profiel, zorgen maken. Op zich is er niets mis met ons oorspronkelijke, ouderwetse driemaaltijdenstelsel. Maar er zijn niet veel huishoudens meer waar dit wordt gevolgd, met allen rond de dis. In andere landen, zoals Frankrijk, wel en iedereen zit daar met plezier ‘aan’.
Schrijfster Karin Le Billon schreef een boekje met de titel “Franse kinderen eten alles”.
Zij beschrijft de aanvankelijke zorg van de met een Fransman getrouwde moeder van twee dochters, die met haar gezin tijdelijk van Canada naar Frankrijk verhuist. Daar leert zij haar kinderen plezier te krijgen in het eten zoals de Fransen dat doen. Dat blijkt een aantoonbaar blijere kijk te geven op voeding en het effect daarvan op hun gezondheid te bevorderen. Waarom lijken Franse kinderen zo sociaal en coöperatief aan tafel? Omdat zij van iedereen het (goede) voorbeeld krijgen. Hun ouders, broers, zussen, opa’s, oma’s, ooms, tantes, neven, nichten… Maar ook hun klasgenoten, vrienden, vriendinnen, medestudenten… iedereen doet het zo. De hele natie is met voedsel bezig, van de productie, de aankoop en de bereiding tot en met de consumptie. Door kinderen bij al deze fases te betrekken, door de tafel te dekken en met elkaar aan tafel te gaan, zullen zij meer plezier in en waardering voor goede voeding krijgen. Maar we zullen bij de ouders moeten beginnen. Die hoeven niet meteen te gaan kokkerellen als de Fransen, maar van hun plezier in en respect voor voedsel kunnen we heel wat leren.
Zoekresultaten voor: Campagnes
Versleten zolen
De zoon van de schoenmaker – en misschien ook zijn vader zelf – loopt op versleten zolen. De kinderen van de psychiater zijn onaangepaste draken en waarom koos de zielenknijper zelf eigenlijk voor dit vak?
Deze vergelijkingen kwamen bij mij op toen ik mijn eigen communicatie eens goed moest updaten. De website was dringend aan vernieuwing toe en de informatie erop was verouderd. In een wanhopige tweet twitterde ik mijn communicatieblokkade van mij af. Waarom lukt het mij wel om al mijn cliënten te helpen bij hun communicatie en gelukt het mij niet om mijn eigen producten en diensten goed in kaart te brengen? Gelukkig legde mijn vriend Bertjan, psycholoog, mij uit waarom ik om mijn eigen PR heen draaide.
“Jij legt – als communicatiespecialist – de lat zo hoog voor jezelf omdat het nu om jouw vak gaat. Voor je cliënten kun je met enige afstand de beste oplossingen bedenken en mooiste campagnes realiseren, maar nu moet je verantwoording afleggen aan jezelf. Je website moet voor jou stijlvol en foutloos weergeven waar het bureau voor staat. Als dat je uitgangspunt is, ben je bang om eraan te beginnen. Dan kan het nooit goed genoeg zijn.”
Mijn collega Ronald had ook een paar goede tips: “Stel jezelf een datum en ga gewoon schrijven. Maak dat ding nu even. En houd jezelf in, laat dingen weg, probeer niet compleet, perfect en volledig te zijn.” Tot slot stelde collega Mariëlle nog wat lastige vragen over het ontwerp van de site, waardoor ik de laatste hindernis kon nemen.
Nu de site vernieuwd is en on line, weet ik de oplossing. Ik had natuurlijk naar een communicatiespecialist moeten stappen. Een chirurg opereert zichzelf ook niet. En de schoenmaker? Die is dag in, dag uit bezig met andermans zolen.
Educatie
Eén van de meest gevraagde disciplines van PRLT Communicatie is onderwijscommunicatie. Onze kennis van het onderwijs en de ontwikkeling van educatief materiaal voor leerkrachten en leerlingen is voortgekomen uit Het Kleine Loo. Dit tijdschrift over voedsel en groen is een zeer gewaardeerde, veel geraadpleegde bron voor docenten. Onder deze titel verschenen talloze uitgaven, boeken, wandplaten en lesprojecten. De kennis die gedurende decennia is opgedaan in onderwijscommunicatie is nog steeds diepgeworteld en actueel. Kinderen die gefundeerde keuzes moeten maken, moeten over kennis beschikken. Omdat voor veel cliënten leerlingen een belangrijke doelgroep zijn (bijvoorbeeld voor gedragsbeïnvloedende campagnes) voert PRLT Communicatie geregeld educatieve projecten uit. Het bureau kent de onderwijsdoelstellingen en spreekt de taal van de docent.
Voeding & gezondheid
Eén van de belangrijkste thema’s van ons bureau is de twee-eenheid ‘voeding & gezondheid’. PRLT Communicatie heeft in opdracht van het levensmiddelenbedrijfsleven en voorlichtingsbureaus strategieën, campagnes en middelen ontwikkeld en geproduceerd over dit steeds actuele maatschappelijke onderwerp. Vaak gaat het hierbij om voorlichting aan consumenten en voedingskundigen, maar ook om gedragsbeïnvloedende campagnes. Het vergroten van de kennis van het publiek over de relatie tussen voeding & gezondheid is één van de belangrijkste opdrachten van ons bureau.
Ontstaan
PRLT Communicatie heeft zijn wortels in de agri business. Het bureau is ooit ontstaan vanuit de Stichting Public Relations Land- en Tuinbouw (1962). Deze organisatie had als doel het imago te verbeteren van boeren en tuinders en de aanverwante handel en industrie. De emotionele en fysieke afstand tussen stad en platteland was groter geworden. Daardoor werden het begrip en de waardering voor het werk van boeren en tuinders geringer.
Door het organiseren van acties, campagnes, evenementen en open dagen maakte het publiek hernieuwd kennis met de gemoderniseerde agri business. Pers en politiek werden stelselmatig geïnformeerd over het belang van de sector voor de economie en de exportpositie van Nederland. Het legendarische PR-tijdschrift 19NU berichtte op smaakvolle wijze over de bijzondere verrichtingen van agrarisch Nederland. Het onderwijstijdschrift Het Kleine Loo biedt leerkrachten en leerlingen nog steeds lesmateriaal over voedsel en groen.
De laatste jaren heeft PRLT Communicatie zich verder gespecialiseerd als bureau met specifieke kennis van voedselproductie en voeding in relatie tot gezondheid. Communicatie over gezondheidszorg is de snelst groeiende activiteit.